(wyprawiona skórka)

См. также в других словарях:

• skórka — ż III, CMs. skórkarce; lm D. skórkarek 1. zdr. od skóra (zwykle w zn. 1 i 3) a) w zn. 1: Delikatna skórka dziecka. Rana pokryła się cienką skórką. ∆ Panieńska skórka «miękka, słodka masa z cukru, gumy arabskiej i białka dawana dawniej dzieciom… …   Słownik języka polskiego

• skunks — m IV, DB. a, Ms. skunkssie; lm M. y 1. «Mephitis mephitis, ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, prowadzący nocny tryb życia, polujący na drobne zwierzęta; w razie niebezpieczeństwa z gruczołów kołoodbytowych wystrzykuje cuchnącą ciecz;… …   Słownik języka polskiego

• szynszyla — ż I, DCMs. szynszylali; lm D. szynszylali 1. «Chinchilla laniger, gryzoń z rodziny szynszylowatych, o gęstej, miękkiej, srebrzystej sierści, występujący w górach, głównie w Boliwii i Chile, roślinożerny; hodowany w wielu krajach w kilku odmianach …   Słownik języka polskiego